2017 წელს საქართველოს კულტურული მემკვიდრეობის დაცვის ეროვნულმა სააგენტომ საქართველოს ისტორიულ ძეგლთა დაცვის და გადარჩენის ფონდთან ერთად ბოლნისის მუნიციპალიტეტში სოფელ წიფორში მდებარე "მუსოპრიანის " გვიანი შუა საუკუნეების დარბაზული ეკლესიის სარეაბილიტაციო სამუშაოები განახორციელა. შესრულებული სამუშაოების შედეგად გადაეწყო დაძრული საპირე ქვები;მოიხსნა უვარგისი, დაშლილი დუღაბი და საპირე ქვები;ძველი წყობის მიხედვით აღდგა საპირე ქვები ფასადებზე და ინტერიერში; აღდგა: სამხრეთის, აღმოსავლეთისა და დასავლეთის სარკმლები, მოძიებული ფრაგმენტების მიხედვით:გამოილესა კედლის საპირე ქვები, ეკლესიის მთელ პერიმეტრზე: შგნით და გარეთ; გასუფთავდა კარნიზების ბუდეები მიწისა და უვარგისი დუღაბისაგან და მოეწყო ახალი კარნიზები; გადაეწყო ძველი კარნიზები მცირედი შესწორებებით,მოხდა ზედმეტად დაზიანებული ადგილების ჩამოჭრა; მოეწყო ძალოვანი ხარაჩოები და ქარგილები: კამარისა და კონქის გადასაყვანდ;მოეწყო: ორსაფეხურიანი ტრიუმფალური თაღის, საბრჯენი თაღისა და დასავლეთი კედლის თაღის ქარგილები;საბრჯენი თაღები გადაყვანილი იქნა ტუფის თლილი ქვით, არსებულის მიხედვით;გადაყვანილი იქნა: კამარა და კონქი, უხეშად თლილი ქვის წყობით, კირის დუღაბზე;მოეწყო რ/ბ სარტყელი კარნიზის უკან და გამაგრდა საძირკველი;შეივსო ფასადების გამორეცხილი ადგილები კირ-დურაბის ხსნარით და ქვის წყობით;შეიცვალა ფასადებზე უვარგისი ქვები;აღდგა დაზიანებული, გატეხილი და ჩამოწეული, დასავლეთი შესასვლელის არქიტრავის ქვა, დონგრატების დახმარებით; მოძიებული დასავლეთი ჯვრის ფრაგმენტები დაუბრუნდა თავის ადგილს და დაზიანებული უბნები აღდგენილი იქნა მასებში 1952-1980 წლების ფოტოების მიხედვით. ჯვრის ცენტრის ბირთვის ნახევარი აღდგენილი იქნა მთლიანად მასებში, ჩამაგრდა დუბელების საშუალებით;მოეწყო მუქი ნაცრისფერი თუნუქის სახურავი, ლორფინის იმიტაციით;ძველი იატაკის დონის მიხედვით მოწესრიგდა საფლავის ქვები; დანარჩენი საფლავის ქვები იატაკის ქვეშ მოექცა, რადგან თარაზოზე დონეთა სხვაობა დასავლეთ კუთხესა და საკურთხეველს შორის 40 სმ-ს წარმოადგენდა;მოეწყო იატაკი ბოლნისის ტუფის ქვით,ძველი იატაკის დონის მიხედვით; დარბაზის იატაკიდან ამბიონმა აიწია 20 სმ-ით.მოეწყო ამბიონი მთლიანი ქვით; დაიდგა ტრაპეზის ქვა (ძველი დამსხვრეული ტრაპეზის ქვა,რომელიც აღდგენას არ ექვემბარებოდა, მეუფე ეფრემის კურთხევით, მოვაქციეთ საკურთხევლის იატაკის ქვეშ, ხოლო ამ ტრაპეზის ძირი გამოყენებული იქნა ახალი ტრაპეზის დასადგმელად. ასევე, კანკელის ერთი, მცირე, ფრაგმენტი დარჩა თავის ადგილზე უცვლელად სამხრეთ-აღმოსავლეთ კუთხეში საკურთხევლის მხათან);ჩაისვა სარკმლები ბადით;ჩაისვა მოჭედილი სამი რკინის კარი:დასავლეთის ორ კარიანი და სამწირველოს; ეკლესია მდებარეობს ბოლნისიდან სოფელ დარბაზისაკენ მიმავალი გზის პირას, სოფლის შესასვლელთან, წყაროსთან. ტაძარს ეტყობა მრავალჯერ შეკეთების კვალი. ნაგებია ადგილობრივი ტუფის ქვით. საპირე წყობაში გამოყენებულია ქვის დამუშავების ორი მხატვრული სახე : დამუშავებული კვადრები და წიბოებ დაუმუშავებელი თლილი ზედაპირიანი საპირე ქვები. წიბოებს შორის დარჩენილი არე შევსებულია კირდუღაბის სქელი ფენით. დასავლეთ ფასადზე შემორჩენილია თლილ საპირე ქვაზე წარწერა. მის ქვეშ გრეხილი ჩუქურთმიანი ქვა, გრეხილი ორნამენტით. „ წარწერის ამოკვეთა ბოლომდე არ არის მიყვანილი და ტექსტი, პრაქტიკულად, დასაწყისშივე წყდება არადა, საინტერესო წარწერა უნდა ყოფილიყო, რადგან მის ტექსტში მშენებლობის, სავარაუდოდ, „ს[აყდრის]“ ანუ ტაძრის აგების ამბის გადმოცემა ჰქონდათ ჩაფიქრებული ესეც წარწერის ტექსტი: „ქ. ავ{ა}შენე ს“. ვფიქრობ, მეორე, დაუმთავრებელი სიტყვის პირველი გრაფემა ს სიტყვა „საყდრის“ პირველი ასო უნდა ყოფილიყო. თუმცა, არ არის გამორიცხული აქ რაიმე სხვა სიტყვის დაწერა ყოფილიყო განზრახული. წარწერა მხედრულია. პალეოგრაფიის მიხედვით, XVII-XVIII საუკუნეებს უნდა მიეკუთვნებოდეს“ (თ. ჯოჯუა) არქ-რესტავრატორი: ქეთევან ჩიხაძე